Een blog op de valreep van het oude jaar. De laatste weken van november en het begin van december waren vol, vol met tekenen voor kerst en de adventskalender, het verwerken van bestellingen, tijd die opging aan allerlei andere dingen en daar tussendoor verhalen en gedachten over het lijden ver weg en ook dichtbij om me heen. Er ontstond een beetje slapeloosheid, een beetje stress en een bijbehorende vicieuze cirkel met een down gevoel. Niet dramatisch hoor, maar ook niet fijn. Ondertussen slaap ik gelukkig weer goed en voel ik me beter, maar toen ik erin zat dacht ik: ik verlang naar een beetje ruimte en om straks even geen teken-druk te hebben. En zo groeide er een idee waarvoor ik een zetje kreeg toen ik het boek De kracht van rust van Mirjam van der Vegt las: ik ga in januari een maand lang niet werken aan nieuwe op-maat-opdrachten. (Dat betekent niet dat je me niet kunt mailen hoor, ik ben gewoon bereikbaar, maar wel dat ik pas in februari zal beginnen aan iets nieuws). En om de lege ruimte die dan ontstaat niet zomaar doelloos op te laten vullen, besloot ik er ook maar bij om instagram een paar dagen per week te blokkeren.
De weken naar kerst toe werden gekleurd door de adventsverwachting: iedere dag lezen in het adventsdagboek van Ann Voskamp (Het grootste geschenk, een enorme aanrader) en iedere dag een kaartje ophangen aan de adventskalender en samen een bijbelverhaal lezen – allemaal vol verwachting van de komst van Jezus. Maar die laatste week, de kerstweek, zat mijn hoofd vol en voor mijn gevoel kwam er niet veel zinnigs meer uit als het gaat om tekenen of insta-posts schrijven. Dat is niet erg, maar het vertelt me wel dat ik toe ben aan een tandje minder. Ik zie ernaar uit: die eerste maand van het jaar, die wintermaand, leeg en rustig. Tijd om een beetje naar binnen te keren. Het te laten gaan. Tijd om te dromen en te reflecteren. Te zien wat er gaat komen en ontstaat, of juist niet.
Het was een jaar vol veranderingen, hier bij ons thuis, maar natuurlijk ook wereldwijd en voor iedereen. Ik ben nog steeds heel erg blij met mijn keuze om te stoppen met werken – het heeft zoveel ruimte en rust gegeven in verschillende opzichten. En, ik ben dankbaar voor mijn Tekentuintje. De vele bestellingen die ik in het afgelopen jaar kreeg, de bemoedigende en lieve reacties die me hielpen om door te gaan en het aan te durven. De mensen om me heen die me aanmoedigden en er zijn. De opdrachten die ik mocht doen en hoe blij mensen er van werden. Het tekenen van bijbelverhalen voor de adventskalender en het bijzondere idee dat in allerlei huizen en gezinnen op deze manier naar Kerst werd toegeleefd. Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik erover moet zeggen, ik ben er een beetje stil van – dit had ik niet durven dromen.
Dankjewel, voor het lezen van mijn blogs (die nog wel een beetje frequenter mogen gaan verschijnen), voor het achterlaten van een reactie of berichtje, voor het bestellen van een kaartjes of posters – dat bracht heel wat keren een glimlach hier :).
Er valt een hoop te reflecteren aan het einde van een jaar en daar ga ik vandaag nog wat verder de tijd voor nemen. Vroeger schreef ik soms hele lijsten aan goede voornemens, die ik natuurlijk na een maand al volledig uit het oog verloren was. De afgelopen jaren deed ik dat niet meer echt – hoewel er altijd wel wat goede voornemens in me oppoppen (ook door het jaar heen, maar dit is dan altijd zo’n ultiem moment hè). Zo hebben we onze administratie gisteren eens onder de loep genomen. Mijn man heeft een superfancy excel-bestand gemaakt waarin we maandelijks alle inkomsten en uitgaven in kunnen verwerken en nou ontdekten we dat sommige posten wel een beetje uit de pas liepen met wat handig en verstandig is – aan de bak dus, met onder andere opletten bij het boodschappen doen. Afijn, dat was een zijweggetje. Goede voornemens maakte ik de afgelopen jaren meestal niet meer heel concreet, maar wel zocht ik naar en bad ik om een bijbeltekst om het nieuwe jaar mee in te gaan – iets om dat jaar mee te leven, in te groeien, op terug te vallen. Ik vind het heel waardevol en het kan zo bemoedigend zijn om in de loop van een jaar die tekst dan bij me te hebben of weer tegen te komen. Afgelopen jaar maakte ik ook in navolging van Ruth van het instagram-account @mooisuitdekringloop een lijstje van twintig fijne of leuke dingen om te doen in het jaar twintig-twintig. Dat was erg leuk! Ik heb er warempel een hele hoop van gedaan en erop terugblikken gaf me opnieuw plezier :).
En nu, nu ligt het oude jaar achter en een nieuw jaar voor ons. In de maatschappij is er zoveel onrust, verwarring, angst. En ook dichtbij zie ik gebrokenheid en pijn. Er is in deze wereld veel schoonheid en zoveel lijden tegelijkertijd. Het kaartje dat ik maakte naar aanleiding van een filmpje van Eline Hoogenboom geeft nog steeds mooie aanwijzingen: zing, bid, lees en schenk aandacht aan het goede. Breng tijd door met God, zie het goede wat Hij geeft. Ik hoop dat je weet en merkt dat God dichtbij is, dat Hij voor je zorgt – ook in het nieuwe jaar. Dietrich Bonhoeffer schreef ooit vanuit de gevangenis een ontroerend gedicht aan zijn verloofde en de laatste woorden ervan wil ik met je delen – woorden om een nieuw jaar mee in te gaan.
in goede machten liefderijk geborgen
verwachten wij getroost wat komen mag
God is met ons des avonds en des morgens
is zeker met ons, elke nieuwe dag
Reactie plaatsen
Reacties
Mooi (en soms ook heel herkenbaar) om te lezen Roel! Goed om als vrouw en moeder van tijd tot tijd te reflecteren, stil te zijn, bewust goede en leuke dingen te doen en dichtbij God te leven. Mijn woord voor 2021 is: ‘Bewust’ :) Veel zegen en een lieve groet, Janneke
Ha Jann, leuk dat je een reactie achterlaat :). Ja, dat is echt wel belangrijk he, om de tijd te nemen om na te denken over je leven. Mooi, jouw woord voor 2021! Ik ben eigenlijk wel heel benieuwd om er nog een keer wat meer over van je te horen :). Liefs!