"Some days in late august at home are like this, the air thin and eager, with something in it sad and nostalgic and familiar"

We lezen niet de woorden

Vandaag een verhaal met een verzameling van moois. Ik zat wat te peinzen voor een blog en opeens bedacht ik dat ik het altijd zo leuk vind om bij anderen te lezen waar ze van houden en wat ze mooi vinden, wat ze graag luisteren of lezen. En nu schrijf ik dus een verhaaltje over mooie dingen die ik de afgelopen maanden zomaar tegenkwam, allerlei alledaagse geschenken.

“Alles heeft zijn uur en ieder ding onder de hemel zijn tijd.” - Prediker 3

Het licht is er weer. Het was er al natuurlijk, maar het is er weer meer. En ik merk dat ik er van opleef, zoals zoveel mensen. Meer licht in de ochtend. Meer licht in de avond. Meer zon op mijn huid. Lichter licht in huis. Ik houd van het licht. Hoe het valt, hoe het soms breekt, hoe het stofjes laat zien dansen. Ik houd ervan, hoe het schaduwen creëert en een zachte gloed geeft.

Het is een wat lange blog deze keer, maar ik wil heel graag wat met jullie delen over de adventskalender die je in mijn webshop kunt vinden én over hoe je die adventstijd vorm zou kunnen geven als je daar een beetje zoekend in bent. Het is namelijk ontzettend waardevol om de periode van advent samen bewust te beleven.

U heeft mij zelf gevormd,

Het voelt heel onvoorstelbaar dat het al bijna een jaar geleden is dat tekentuintje vaste vormen kreeg. Mijn baan was opgezegd, de laatste dyslexiebehandelingen gegeven en de zomervakantie begonnen. Ik was bezig met de inschrijving bij de KvK, het maken van de website, en het maken en afronden van de kaartjes en posters die in de webshop zouden komen. Het voelde toen onwerkelijk dat ik echt gestopt was met mijn baan en hiermee verder zou gaan. En het voelt nu een beetje onwerkelijk dat er een jaar voorbij is gegaan waarin ik niet buitenshuis werkte, maar thuis aan tekentuintje. Maar het was een goede keuze, het deed ons goed dat er meer rust kwam. Evengoed was het een jaar vol veranderingen. Waar ik in het begin druk was met het bijhouden van de webshop, de eerste bestellingen en de kerstkaarten en adventskalender, wilde ik in de maand januari een pauze inlassen om tijd te besteden aan reflecteren en nadenken over het verdere verloop.

Wie stilte zoekt, vindt wat is verloren – Mirjam van der Vegt

Ha, een blog over tweedehands spullen, upcyclen en met een beperkt budget toch leuke dingen maken of realiseren. Ik vind het zelf altijd leuk om over dit soort dingen bij anderen te lezen en was de afgelopen maanden regelmatig aan de knutsel, dus ik dacht: weet je wat, ik deel er wat over op mijn blog, misschien vinden anderen het ook leuk om te lezen of geïnspireerd te raken. Ik houd van geknutsel en diy’s, maar tegelijk moet het niet te groot, te ingewikkeld of te duur zijn.

O, ik vind het zo heerlijk dat de lentemaanden zijn aangebroken en het tuinleven weer helemaal op gang komt. Er valt altijd wel wat te doen in de tuin en omdat ik ervan houd om daarin bezig te zijn heb ik dan ook een mini-moes-en-pluk-tuintje. Niet dat ik er ervaren in ben of dat het allemaal lukt hoor, helemaal niet zelfs, maar al doende leer ik. Zo bedacht ik vorig jaar een moestuinplannetje voor het deel van de tuin dat aan onze veranda grenst – ik puzzelde, tekende, woelde met mijn handen in de aarde en zaaide. Helaas bleek het toen de bomen vol in het blad kwamen veel te schaduwrijk. In allerijl plagde ik in juni daarom nog een zonnig stukje van ons gras af en verhuisde een deel van de plantjes. Dit jaar ben ik gelijk op die plek begonnen. Afgelopen zomer en najaar tekende ik alweer van alles en ik snoepte nog een stukje van het gras af. Het oude moestuindeel is nu voor een deel ingezaaid met gras dat net opkomt en deels hebben we er een border met mooie schaduwplanten aangeplant. Wat een puzzel om te bedenken welke planten er waar in gaan komen, maar zo leuk om te doen: geraniums, aster, persicaria, thalictrum, anemonen en astilbe staan er onder andere in. En het is zo’n feest om nu te zien dat alles groeit, de eerste knoppen open zijn gegaan en de plantjes beginnen te bloeien – elke dag kijk ik even om ervan te genieten.

Het is weer langer licht en na het avondeten stapte ik pas de deur uit voor een wandeling. Het was best even geleden dat ik dit rondje alleen liep. Vorig jaar rende ik het, maar dat ligt alweer een tijdje stil. Na de eerste drie taaie maanden van mijn zwangerschap ben ik eigenlijk al heel blij dat ik weer beweeg en buiten kom. En ik probeer elke week een paar keer een lange wandeling te maken. Meestal is dat met mijn dochtertje, of manlief, of een vriendin. Maar vandaag dan eens alleen en ik voelde weer hoe fijn dat is – wandelen in mijn eentje.